Do 18 lutego trwać będą konsultacje społeczne dotyczące projektu uchwały w sprawie przyjęcia „Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025″.

Przedmiotem konsultacji jest projekt uchwały w sprawie przyjęcia „Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025″, która jest dokumentem określającym zasadnicze kierunki działania w odniesieniu do problemów społecznych występujących na obszarze Miasta Poznania. Nad ustaleniem głównych celów strategicznych pracowała Rada Programowa ds. opracowania, wdrożenia i aktualizacji „Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2017-2025″. Obok trwających prac Rady Programowej zorganizowano warsztaty, w których  brali udział przedstawiciele organizacji pozarządowych i instytucji publicznych. „Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025″ stawia sobie za strategiczny cel wyrównywanie jakości życia osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, czy też wykluczonych społecznie poprzez: wzrost zaangażowania mieszkańców w sprawy miasta, poprawę zasadniczych warunków  życia mieszkańców: ekonomicznych, społecznych i kulturowych w mieście Poznaniu, lepsze bezpośrednie zaspokojenie potrzeb ekonomicznych, społecznych i kulturowych  mieszkańców.

Projekt zawiera wszystkie dziedziny życia w Poznaniu, jednak postanowiliśmy przybliżyć wybrane zagadnienia z opracowania, dotyczące osób w starszym wieku. Warto się z nimi zapoznać – a przede wszystkim wziąć udział w konsultacjach i przekazać wszelkie uwagi umożliwiające ewentualną korektę projektu w terminie do 18 lutego. Komórka organizacyjną Urzędu Miasta Poznania odpowiedzialną za przeprowadzenie konsultacji jest Wydział Zdrowia i Spraw Społecznych. Wszelkich wyjaśnień dotyczących sprawy objętej konsultacjami udzielać będą pracownicy Oddziału Wsparcia Rodziny i Systemu Pieczy Zastępczej w Wydziale Zdrowia i Spraw Społecznych, tel. 61 878 58 54. (lub w formie elektronicznej wziss@um.poznan.pl ).

Podstawową formą partycypacji publicznej są konsultacje społeczne. Stosowane przez Miasto Poznań formy i instrumenty partycypacji społecznej obejmują m.in. bezpośrednie spotkania robocze z mieszkańcami, czaty internetowe, spacery studyjne, stałe konsultacje przy projektowaniu miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego i inwestycji drogowych oraz konsultacje jednorazowe, dotyczące ważnych dla mieszkańców projektów, debaty deliberatywne, badania ankietowe, rozstrzygnięcia obywatelskie, projekt budżetu obywatelskiego. Mieszkańcy są również włączeni do procesu planowania strategicznego. W dialogu społecznym uczestniczą także wspólne ciała doradcze i konsultacyjne, takie jak: Poznańska Rada Działalności Pożytku Publicznego, komisje dialogu obywatelskiego zrzeszające organizacje pozarządowe, Miejska Społeczna Rada ds. Osób Niepełnosprawnych, Miejska Rada Seniorów, Rada Rodziny Dużej, Młodzieżowa Rada Konsultacyjna przy Prezydencie Miasta Poznania. Na uwagę zasługuje aktywność Miejskiej Rady Seniorów (MRS), organu doradczego, opiniodawczego i inicjatywnego w strukturze władz miejskich. Celem działalności MRS jest służenie seniorom poprzez reprezentowanie ich interesów wobec władz Miasta. Działalność Urzędu Miasta na rzecz rozwoju i profesjonalizacji trzeciego sektora ważna jest dla budowania i wsparcia kapitału społecznego w postaci organizacji pozarządowych.

Dobrym przykładem dla promowania trzeciego sektora i podnoszenia świadomości mieszkańców na ten temat jest tzw. Dzień Organizacji Pozarządowych, konkurs „Inicjatory” na najlepszą inicjatywę pozarządową zrealizowaną w Poznaniu, Poznański Tydzień Organizacji Pozarządowych czy Patronaty Prezydenta.

Niezbędnym zasobem kapitału społecznego danej zbiorowości lokalnej jest gotowość jej członków do dobrowolnego, bezpłatnego działania na rzecz jej dobra (wolontariat). Brakuje konkretnych danych liczbowych dotyczących zakresu zjawiska wolontariatu w Poznaniu, ile osób i jak często uczestniczą jako wolontariusze. Z Diagnozy Trzeciego Sektora i Wolontariatu w Poznaniu wynika, że zdecydowana większość organizacji pozarządowych korzysta z wolontariuszy (70,6% w ciągu ostatnich dwóch lat). W grupie organizacji współpracujących z wolontariuszami największy udział stanowią te, które angażują od 10 do 25 osób (27,9%); w drugiej kolejności – od 4 do 6 wolontariuszy (18,0%). Łącznie ¾ podmiotów współpracuje z grupą wolontariuszy nie większą niż 25 osób. Co ósma organizacja pozarządowa do pracy na jej rzecz angażuje powyżej 50 wolontariuszy. Ważnym jest uwzględnienie rozróżnienia pomiędzy wolontariuszem niezrzeszonym i członkami organizacji pracującymi społecznie. Wśród wolontariuszy współpracującymi z organizacjami pozarządowymi dominują wolontariusze niezrzeszeni (55,3%) a w przypadku 36,2% organizacji dominują członkowie organizacji, pracujący społecznie. Miasto Poznań podejmuje kroki na rzecz popularyzacji i wspierania wolontariatu. W Centrum Bukowska poznańscy wolontariusze mogli otrzymać wsparcie w organizacji akcji wolontariackich, skorzystać z przestrzeni lokalowej czy szkoleniowej. Ważnym przedsięwzięciem promującym wolontariat jest także Konkurs na Wolontariusza Roku.

Jak wynika z danych NSP 2011, 41,2% gospodarstw domowych tworzą gospodarstwa, w skład których wchodzą osoby w wieku 60 lat i więcej. Natomiast 30,2% gospodarstw domowych zamieszkuje wspólnie z osobami starszymi. Według danych GUS104, w 2011 roku (NSP 2011) jedynie 1,6% osób w wieku 65+ wykonywało pracę zawodową, natomiast 94,7% utrzymywało się z tzw. niezarobkowych źródeł utrzymania. W 2013 r. w woj. wielkopolskim, przeciętną liczba emerytów (z pozarolniczego systemu ubezpieczeń społecznych) oszacowano na 397,1 tys. osób. Liczba rencistów (otrzymujących renty z tytułu niezdolności do pracy i renty rodzinne 233,4 tys. osób. Przeciętna wysokość świadczenia emerytalnego wyniosła 1915,35 zł brutto (renty z tytułu niezdolności do pracy 1411,91 zł a renty rodzinne 1636,92 zł)105. Statystycznie zagrożenie ubóstwem wśród grupy seniorów jest niższe, niż w przypadku rodzin w skład których wchodzą osoby niepełnosprawne, czy bezrobotne. Niemniej, sytuacja materialna seniorów związana jest z takimi czynnikami, jak ograniczone możliwości zarobkowania, stosunkowo wysoki koszt życia związany z prowadzeniem jednoosobowego gospodarstwa domowego, czy wysokim obciążeniem kosztu opieki medycznej, środowiskowej. Jak wynika z diagnozy Krajowego Programu Przeciwdziałania Ubóstwu i Wykluczeniu Społecznemu (MPiPS 2013), spada poziom pogłębionej deprywacji materialnej wśród seniorów w wieku 60+, natomiast z roku na rok (2005-2011) wzrasta zagrożenie ubóstwem.

W związku rosnącą populacją seniorów, wsparcie niesamodzielnych osób starszych oraz ich opiekunów należy do jednego z najważniejszych wyzwań stojących przed polityką społeczną. Niesamodzielność osób starszych jest konsekwencją m. in. nabycia niepełnosprawności, pojawienia się choroby przewlekłej, niemożności samodzielnego zaspokojenia potrzeb. Badanie wielkopolskich gospodarstw domowych w 2011 roku wykazało, że na 988,7 tys. rodzin, było 255,6 tys. rodzin, w których jedna osoba była niepełnosprawna. Dla 52,4% gospodarstw z osobami niepełnosprawnymi, główny dochód stanowiły niezarobkowe źródła utrzymania – w tym ponad 36% otrzymywała emerytury. Do podstawowych świadczeń skierowanych dla osób niesamodzielnych i ich opiekunów należą zasiłek pielęgnacyjny (184,42 zł), świadczenie pielęgnacyjne (1477,00 zł) oraz specjalny zasiłek opiekuńczy (620 zł). W odniesieniu do specjalnego zasiłku opiekuńczego (SZO) jest to bardzo niska kwota w stosunku do realizacji obowiązków i zaspokajania potrzeb związanych z opieką, leczeniem i rehabilitacją niesamodzielnej osoby starszej. W odróżnieniu od świadczenia pielęgnacyjnego gdzie warunkiem jest nie tylko rezygnacja z pracy, ale także jej niepodjęcie, w przypadku SZO konieczne jest wykazanie, że rezygnacja z pracy (jej niepodjęcie, gdy się wcześniej nie pracowało nie jest brane pod uwagę), nastąpiła ze względu na decyzję o sprawowaniu opieki nad niesamodzielnym podopiecznym. Eliminuje to z kręgu świadczeniobiorców osoby, które w momencie zaistnienia niesamodzielności bliskiej osoby były nieaktywne zawodowo np. ze względu na wcześniejsze zajmowanie się opieką nad dziećmi. Oprócz pomocy ze strony nieformalnych opiekunów, seniorzy mają możliwość otrzymania pomocy instytucjonalnej. W Poznaniu zadania w zakresie kierowania i umieszczania osób wymagających całodobowej opieki z powodu wieku106 realizuje Miejski Ośrodek Pomocy Rodzinie. W 2017 roku na terenie Poznania funkcjonowało 7 domów pomocy społecznej z 716 miejscami. Do domów pomocy społecznej skierowano 474 osoby. Pomiędzy 31 grudnia 2016 a 31 grudnia 2017 roku, do DPS na terenie Poznania skierowano 263 osoby, poza Poznaniem 211 osób w tym umieszczono 166 osób. W domach pomocy społecznej poza Poznaniem okres oczekiwania uległ skróceniu, natomiast w Poznaniu wydłużył się. Inne powody to: choroba, niepełnosprawność, niemożność samodzielnego funkcjonowania w codziennym

W opinii przedstawicieli instytucji świadczących wsparcie rodzinom: główne problemy poznańskich seniorów to trudności materialne (50%), brak odpowiedniej opieki środowiskowej (34%) oraz trudności zdrowotne (34%). Respondenci wskazali zatem te kwestie, które pośrednio wiążą się z wchodzeniem w okres starości: obniżenie dochodu, czy powikłania zdrowotne, skutkujące zależnością od instytucji wsparcia. Stosunkowo niewielki odsetek badanych wskazał na niedostateczną ilość usług, działań służących aktywizacji seniorów, bowiem oferta działań podejmowanych dla seniorów w Poznaniu jest zróżnicowana i bogata. Miasto Poznań od 2016 roku znajduje się w Sieci Miast Przyjaznych Starzeniu WHO, jako docenienie dotychczasowych działań na rzecz seniorów i podjęcie zobowiązania do dalszego rozwoju tych działań.

Kierunki działań Miasta Poznania na rzecz seniorów określa dokument: Polityka senioralna Miasta Poznania na lata 2017-2021.

Polityka senioralna realizowana będzie poprzez wdrożenie następujących działań, w ramach strategicznych obszarów funkcjonowania miasta:

– Zwiększanie dostępności przestrzeni publicznych i budynków.

– Rozwój transportu przyjaznego starzeniu się.

– Rozwój mieszkalnictwa przyjaznego starzeniu się.

– Tworzenie warunków do wzrostu partycypacji społecznej osób starszych.

– Kształtowanie w społeczeństwie szacunku wobec osób starszych i tworzenie warunków do inkluzji społecznej.

– Tworzenie warunków do partycypacji obywatelskiej najstarszych mieszkańców miasta i możliwości zatrudnienia oraz utrzymania pracy.

– Pobudzanie i wspieranie różnorodnych i skutecznych form komunikacji oraz informacji.

– Rozwój, podnoszenie jakości i dostępności usług społecznych oraz ochrona zdrowia.

Analiza dostępnych badań nad przemocą pozwala na sformułowanie zasadniczych wniosków: wprawdzie brakuje szerokiej akceptacji zjawiska przemocy, to problematycznym jest dość szeroko wyrażana zgoda z poglądem dotyczącym współodpowiedzialności ofiar przemocy, czy to przez prowokacyjne zachowania czy przez akceptację przemocy. Niska jest też świadomość społeczna, jeśli chodzi o rozumienie czy postrzeganie przemocy. W pierwszym rzędzie przemoc utożsamiana jest z jej fizycznymi formami, natomiast mniej dostrzega się przemocy werbalnej czy ekonomicznej.

Jedną z centralnych potrzeb społecznych jest mieszkanie i związana z tym kwestia dostępności mieszkaniowej, zwłaszcza dla rodzin ubogich, o niskich dochodach czy takich grup jak seniorzy czy bezdomni. W najbliższej przyszłości nie można oczekiwać jakiś zasadniczych zmian, nawet jeżeli ruszyła realizacja programu rządowego „Mieszkanie+”. W tym zakresie ogromną rolę odgrywa samorząd i jego polityka mieszkaniowa. Problematyka mieszkalnictwa zajmuje ważne miejsce w Strategii Rozwoju Miasta Poznania i ma na celu zapewnienie dostępności mieszkań dla wszystkich grup społecznych. Priorytet ten zakłada podejmowanie działań strategicznych dla zapewnienia powszechnej dostępności mieszkań. Strategia zakłada, że oferta mieszkaniowa będzie dostosowana do potrzeb różnych grup społecznych oraz warunków lokalnych, przy wykorzystaniu ekologicznych i inteligentnych rozwiązań technologicznych. Dlatego Miasto Poznań, w obliczu obserwowanego wysokiego ujemnego salda migracji, podjęło działania zmierzające do przeciwdziałania temu trendowi i prowadzi politykę mieszkaniową w zakresie szerszym, niż wynikający z obowiązujących ustaw dotyczących gospodarowania zasobem komunalnym dotyczących zaspokajania potrzeb mieszkaniowych osób i rodzin o niskich dochodach, poszerzając swoje działania o aktywną politykę mieszkaniową skierowaną również do osób o średnich i wyższych dochodach. Szczególną uwagą objęci zostali poznańscy seniorzy, którzy stanowią ¼ ogółu mieszkańców.

W oparciu o przeprowadzone, wielopłaszczyznowe badania potrzeb i preferencji mieszkaniowych poznaniaków i mieszkańców obszaru metropolitalnego, Rada Miasta Poznania Uchwałą Nr. LVIII/1095/VII/2017 Rady Miasta Poznania z dnia 5 grudnia 2017r. przyjęła dokument pn. Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2017-2027, który odzwierciedla potrzeby oraz przedstawia cele strategiczne i kierunki działań w zakresie rozwoju mieszkalnictwa, uwzględniając różne formy inwestowania na terenie miasta Poznania.

Władze Miasta Poznania zawsze postrzegały kwestię mieszkalnictwa dla seniorów, jako kluczową i podejmowały działania zmierzające do zaspokojenia ich potrzeb mieszkaniowych, wynikających ze stanu zdrowia, wieku, sytuacji życiowej i materialnej. Efektem takich działań było opracowanie, przy współpracy Poznańskiego Towarzystwa Budownictwa Społecznego sp. z o.o., programu „Mieszkanie dla Seniora”. W ramach zawartych umów partycypacyjnych Miasto pozyskało w zasobach Poznańskiego Towarzystwa Budownictwa Mieszkaniowego Sp. z o.o. ogółem 322 mieszkań, z czego 141 lokali (wybudowanych w latach 2007-2009) w zasobie przeznaczonym wyłącznie dla seniorów, zlokalizowanym w trzech budynkach, tj.: przy ul. Drewlańskiej 10 w Poznaniu (62 lokale) oraz przy ul. Grabowej 22 B i 22C (79 lokali). W związku z naturalnym ruchem ludności, w budynkach tych do dyspozycji Miasta Poznania zwalnia się corocznie kilka lokali (od 2 do 10). Mieszkania ponownie przeznaczane są do zasiedlenia przez osoby starsze, wyłonione w kolejnych naborach, z uwagi na ogromne zainteresowanie programem pomocy mieszkaniowej skierowanej do seniorów. Ponadto, Miasto Poznań, korzystając z pierwszeństwa wynikającego z umowy współpracy zawartej 14 lipca 2017 r. z PTBS Sp. z o.o., będzie przejmowało zwalniane z zasobu Spółki lokale, wpłacając partycypację. Na ten cel zostały już zarezerwowane środki w budżecie Miasta Poznania w kwocie 330 000 zł. Zgodnie z przyjętymi założeniami, zarezerwowane środki pozwolą na objęcie partycypacją rocznie ok. 10 lokali mieszkalnych o powierzchni do 40 m2 .

Kolejnymi działaniami Miasta skierowanymi na zaspokojenie potrzeb i oczekiwań seniorów są:

– realizacja programu Minigranty dla Seniora –program pomocy finansowej w drobnych naprawach, czy remontach zajmowanych przez seniorów lokali ( 50 lokali),

– projekt Ministudio dla Seniora – realizowany na bazie dużych (powyżej 80 m2) lokali komunalnych, poprzez wydzielenie 3-4 jednostek mieszkaniowych i zapewnienie osobom w nich mieszkającym zewnętrznych usług opiekuńczych.

Ponadto, w ramach ustawowych obowiązków gminy zapewniania lokali mieszkalnych osobom o niskich dochodach, Rada Miasta Poznania ustaliła preferencje dla seniorów przy ubieganiu się o pomoc mieszkaniową. Uchwalona „Polityka mieszkaniowa Miasta na lata 2017-2027” proponuje szereg istotnych rozwiązań diagnozowanych problemów, dlatego też zintegrowanie programu tej polityki w ramach Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych wydaje się być w pełni uzasadnione.

Drugą kategorią społeczną, której potrzeby zdrowotne sukcesywnie rosną i stanowią poważne wyzwanie dla polityki zdrowotnej, są seniorzy. W Diagnozie sytuacji społecznej 2015 zostały przeprowadzone wywiady z osobami w wieku 60+. Celem tych wywiadów było …rozpoznanie wiedzy o potrzebach zdrowotnych, o subiektywnej oceny zdrowia, czy o postawach wobec służby zdrowia najstarszych mieszkańców Poznania. Badanie to miało jedynie charakter eksploracyjny, co oznacza, że jego wyniki przy wyciąganiu wniosków muszą być traktowane z dużą ostrożnością. Pożądanym byłaby weryfikacja tych wyników w drodze badań na próbie reprezentatywnej. Trzeba też zaznaczyć, że najliczniejszą grupę pytanych stanowiły osoby w wieku 60 – 74 (62%), natomiast osoby w wieku 75 – 89 stanowiły 34% badanych i ponad 90 lat - 4% badanych. Taki rozkład może mieć wpływ na wyniki. Dlatego też zacytowane zostaną jedynie wyniki, dotyczące:

– ograniczeń w różnych aktywnościach codziennego życia, wynikających ze stanu zdrowia,

– postaw seniorów wobec zdrowego stylu życia,

– postaw wobec służby zdrowia i opieki zdrowotnej.

Jeśli chodzi o ograniczenia wynikające ze stanu zdrowia, to większość badanych nie sygnalizowało doświadczenia ograniczeń w przypadku sportu rekreacji (60%), spotkań towarzyskich (60%), wykonywania codziennych obowiązków domowych (70%). Istnieje jednak spory odsetek badanych, którzy doświadczają zdecydowanego ograniczenia w wyżej wymienionych obszarach (22%, 24%, 20%).

Pytanie o postawy seniorów wobec zdrowego stylu życia dotyczyło trzech obszarów: uprawianie sportu i ruch na świeżym powietrzu, zdrowa dieta i uczestnictwo w badaniach profilaktycznych i kontrolnych. Najczęściej wymieniano jako zdecydowanie ważne i raczej ważne - zdrową dietę (w sumie 90% odpowiedzi), na drugim miejscu znalazły się badania kontrolne (zdecydowanie ważne – 28%, raczej ważne 50%), na trzecim miejscu - aktywność fizyczna (zdecydowanie ważne 24%, raczej ważne 48%).

W przypadku postaw seniorów wobec służby zdrowia i opieki zdrowotnej, największe zaniepokojenie musi budzić fakt, że 48% badanych zdarzył się brak pieniędzy na badania medyczne, 44% doświadczyło braku pieniędzy na realizację recept.

Punkt ciężkości w działaniach samorządów lokalnych stanowią działania o charakterze profilaktycznym i promocyjnym, mających na celu edukację zdrowotną, zmianę postaw prozdrowotnych i wyższą jakość życia mieszkańców:

Programy realizowane przez Miasto Poznań obejmują profilaktykę onkologiczną, kardiologiczną, pneumokokową i grypy, holistyczną opiekę domową chorych terminalnie, wsparcie działań rehabilitacyjnych aktywizujących ruchowo osoby powyżej 60 roku życia, promocję zdrowego stylu życia oraz społeczną edukację prozdrowotną.

 Ogólne założenia Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych

1. Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych stanowi integralną część Strategii Rozwoju Miasta Poznania 2020+.
2. W realizacji przyjętych celów Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych koncentruje się na człowieku i kieruje się następującymi zasadami: sprawiedliwości społecznej, subsydiarności, solidaryzmu, tolerancji i partycypacji.
3. Przyjęte w Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych cele cieszą się szerokim konsensusem wśród biorących udział aktorów społecznych i w całej zbiorowości lokalnej. Są wyrazem aspiracji i dążeń mieszkańców Poznania.
4. Przyjęte w Strategii Rozwiązywania Problemy Społeczne cele stanowią istotną zmianę i poprawę jakości życia mieszkańców Poznania.
5. Wszyscy biorący udział w realizacji Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych są zobowiązani do wniesienia istotnego wkładu.
6. Realizacja celów Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych jest przedmiotem monitoringu i ewaluacji.

Ramy finansowe realizacji Strategii

Możliwości finansowe Miasta Poznania, jako jednostki samorządu terytorialnego, łączącego zadania przypisane powiatowi i gminie, z jednej strony wynikają z zapisów ustawowych i ich realizacja jest obligatoryjna, z drugiej zaś kształtowane są przez lokalne zasoby, wpływające na wielkość osiąganych dochodów własnych.

Realizacja celów „Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2018 – 2025” jest zbieżna z realizacją założeń Strategii Rozwoju Miasta Poznania 2020+169 finansowana będzie z następujących źródeł:

– z budżetu miasta Poznania w dyspozycji Urzędu Miejskiego i jednostek organizacyjnych

– z funduszy zewnętrznych w tym rządowych, pozarządowych, programów celowych i funduszy unijnych

– ze środków zaangażowanych w partnerstwo publiczno – prywatne.

Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025 jest dokumentem określającym zasadnicze kierunki działania w odniesieniu do problemów społecznych występujących na obszarze Miasta Poznania. Zgodnie z art. 16 b ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej – gmina i powiat opracowują strategię rozwiązywania problemów społecznych, która zawiera w szczególności: 1) diagnozę sytuacji społecznej; 2) prognozę zmian w zakresie objętym strategią; 3) określenie: celów strategicznych projektowanych zmian, kierunków niezbędnych działań, sposobu realizacji strategii, ram finansowych oraz wskaźników realizacji działań. Jednocześnie: 1) art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej stanowi, że do zadań własnych gminy o charakterze obowiązkowym należy: opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych ze szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych i innych, których celem jest integracja osób i rodzin z grup szczególnego ryzyka; 2) art. 19 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej stanowi, że do zadań własnych powiatu należy: opracowanie i realizacja powiatowej strategii rozwiązywania problemów społecznych, ze szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, wspierania osób niepełnosprawnych i innych.

Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025 stawia sobie za strategiczny cel wyrównywanie jakości życia osób zagrożonych wykluczeniem społecznym, czy też wykluczonych społecznie:

1 – poprzez wzrost zaangażowania mieszkańców w sprawy miasta, wzrost odpowiedzialności za innych na terenie miasta,

2 – poprzez poprawę zasadniczych warunków życia mieszkańców: ekonomicznych, społecznych i kulturowych w Mieście Poznaniu,

3 – jak i poprzez lepsze bezpośrednie zaspokojenie ich potrzeb ekonomicznych, społecznych i kulturowych (polepszenie mechanizmów redystrybucji), co powinno korzystnie wpływać na ich dobrobyt osobisty.

Planowanie strategiczne obejmuje następujące obszary tematyczne (priorytety): 1. Kapitał społeczny i aktywność obywatelska; 2.Wsparcie; 3. Bezpieczeństwo; 4. Mieszkalnictwo; 5. Zdrowie; 6. Praca.

Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025 wpisuje się w Strategię Rozwoju Miasta Poznania 2020+, której głównym celem jest podniesienie jakości życia wszystkich mieszkańców Poznania i znaczenia miasta na arenie międzynarodowej. Ogólny kierunek rozwoju miasta będzie określał szanse, ale także zagrożenia dla realizacji celów Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych. W Strategii Rozwoju Miasta Poznania zostało wyróżnionych pięć priorytetów: a) Silna Metropolia; b) Nowoczesna przedsiębiorczość; c) Zielone, mobilne miasto; d) Przyjazne osiedla; e) Wspólnotowość i dialog społeczny.

Strategia Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025 jest dokumentem bardziej szczegółowym (specjalistycznym), niż Strategia Rozwoju Miasta Poznania 2020+ i zarazem rozwinięciem, w szczególności w obszarze szeroko rozumianej pomocy społecznej oraz w obszarze kręgu jego adresatów. Dla przykładu mogą to być rodziny dysfunkcyjne, seniorzy, osoby uzależnione, osoby bezrobotne, chronicznie chorzy, osoby z niepełnosprawnościami, ofiary przemocy, osoby ubogie, bezdomni czy migranci. Zakres i sposób realizacji Strategii Rozwiązywania Problemów Społecznych dla Miasta Poznania na lata 2019-2025 będzie miał ogromne znaczenie dla ogólnego rozwoju Miasta Poznania w przyszłości. W przypadku obu Strategii mamy do czynienia z tym samym adresatem: mieszańcy Poznania, Urząd Miasta Poznania oraz szereg instytucji w obszarze gospodarki, edukacji, kultury, pomocy społecznej, sportu, organizacji pozarządowych (NGOs).

Główne programy miasta w dziedzinach objętych planowaniem strategicznym to: Miejski Program Przeciwdziałania Przemocy w Rodzinie oraz Ochrony Ofiar Przemocy w Rodzinie na terenie Miasta Poznania w latach 2011 – 2020, Polityka mieszkaniowa Miasta Poznania na lata 2017 -2027, „Gminny Program Rewitalizacji dla Miasta Poznania”, Miejski Program Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, Miejski Program Przeciwdziałania Narkomanii, Miejski Program Ochrony Zdrowia Psychicznego na lata 2014 – 2015, Kierunki działań i zadania Miasta Poznania na rzecz integracji społecznej osób niepełnosprawnych na lata 2012–2020, Polityka Senioralna Miasta Poznania na lata 2017-2021, Poznański Program Wspierania Rodziny i Rozwoju Pieczy Zastępczej na lata 2017-2019; Poznański program opieki nad dziećmi do lat 3 na lata 2015 – 2020, Poznański Program Integracji i Aktywizacji Zawodowej Osób z Niepełnosprawnościami na lata 2016-2020.

Zapraszamy wszystkich do konsultacji…

Roman Szymański