Małe miejscowości mieszkańcom dużych miast jawią się jako oaza ciszy, spokoju i zgody. Brak anonimowości sprzyja więziom międzyludzkim, każdy każdego zna, a kiedy trzeba – wspiera. A pies to też mieszkaniec, więc i czworonogi mogą spodziewać się ludzkiego wsparcia. Tyle piękna teoria i idealistyczne wyobrażenia. A prawda jest, jaka jest. Zwłaszcza w wielkopolskim Buku.
Jak można przeczytać na stronie oficjalnej, administracyjnie Miasto i Gmina Buk położone jest w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim. Miasto Buk leży w odległości 330 km od Warszawy, 250 km od Berlina, 160 km od przejścia granicznego w Świecku i 21 km od międzynarodowego portu lotniczego „Ławica” w Poznaniu oraz około 28 km od terenów Międzynarodowych Targów Poznańskich.
Miasto i gmina zajmują powierzchnię 90,3 km kw. Na terenie całej gminy zamieszkuje łącznie 12.320 osób, w tym w mieście Buku- 6.055.
„W szacie roślinnej zadrzewienia zajmują jedynie 3.6 %. Resztę powierzchni pokrywa szata roślinna sezonowa. Fauna tego terenu jest reprezentatywna dla terenów pól i lasów. Wśród spotykanych gatunków należy wymienić: sarnę, zająca, lisa i okresowo dzika. Wśród drobnych ssaków spotykane są tchórze, borsuki, myszy, nornice, krety i szczur polny. Ptaki reprezentowane są przez gatunki charakterystyczne dla pól i lasów oraz ptaki wodne występujące w rejonie jeziora Niepruszewskiego.” – napisano na stronie www miasta i gminy.
Do fauny tej miejscowości należą także bezdomne psy z miejscowego przytuliska i to one stały się zarzewiem lokalnego konfliktu. Wolontariusze z Fundacji „Animalia” walczą o przetrwanie dla kameralnego przytuliska dla miejscowych czworonożnych bezdomniaków, a mają przeciw sobie cała Radę Miasta i Gminy. No, nie całą. Jest jeden waleczny radny, który planom likwidacji powiedział „veto!”. Jest także pani prezes Fundacji „Animalia”, która o zwierzęta walczy jak /nomen omen/ lwica.
O zapalnej sprawie bezdomnych bukowskich psów z przytuliska czytaj tutaj: http://interwencjepoznanskie.pl/buk-przytulisko-do-likwidacji/
(pewu)
Mamy wielką nadzieję, że nie będzie to walka z wiatrakami. Donkiszoterii dość na co dzień – chcemy tylko pomagać bezdomnym zwierzakom, które nie pomogą sobie same.
W sytuacji gdy Zachód odchodzi od molochów, w których na jednym terenie skupia się setki psów, Radni z Buku dążą do takiego scenariusza, tłumacząc się względami ekonomicznymi. W tym nie ma ekonomiki. To pozorna oszczędność, kosztem zwierząt ale także środków gminnych. W małym schronisku, gdzie zwierzaki sa znane, jest dobra opieka i troska – adopcje sa szybsze, czyli kłania się prosta matematyka.
prosimy o wsparcie nas w tej walce.